کد مطلب:180086 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:187
سجده ی طولانی
یكی از غلامان امام سجاد علیه السلام می گوید: روزی امام سجاد علیه السلام به بیابان رفت. من نیز به دنبالش بیرون رفتم، آن حضرت را دیدم پیشانی خود را بر سنگ سختی نهاده است، من ایستادم، صدای گریه و ناله او را می شنیدم، شمردم، هزار بار، جمله های زیر را در سجده اش گفت:
لا اله الا الله حقاً حقاً، لا اله الا الله تعبداً و رقاً، لا اله الا الله ایماناً و تصدیقاً و صدقاً:
«به حق و راستی معبودی جز خدای یكتا و بی همتا نیست، من با كمال بندگی و خضوع اقرار می كنم كه معبودی جز خدای یكتا و بی همتا نیست، و از روی ایمان، تصدیق، صدق و خلوص به یكتایی ذات پاك خدا، اعتراف می نمایم.»
سپس سر از سجده برداشت، دیدم محاسن و صورتش از اشكهای چشمش غرق شده است. [1] .
[ صفحه 125]
لا اله الا الله حقاً حقاً، لا اله الا الله تعبداً و رقاً، لا اله الا الله ایماناً و تصدیقاً و صدقاً:
«به حق و راستی معبودی جز خدای یكتا و بی همتا نیست، من با كمال بندگی و خضوع اقرار می كنم كه معبودی جز خدای یكتا و بی همتا نیست، و از روی ایمان، تصدیق، صدق و خلوص به یكتایی ذات پاك خدا، اعتراف می نمایم.»
سپس سر از سجده برداشت، دیدم محاسن و صورتش از اشكهای چشمش غرق شده است. [1] .
[ صفحه 125]
[1] لهوف سيد بن طاووس، صفحه ي آخر.